آریام عشق زندگی مامان و بابا

امسال لحظه تحویل سال، ساعت دو و پانزده دقیقه نیمه شب بود. ساعت یازده شب از خستگی و انتظار خوابت برد. منتظر بهار خانوم بودی که بیاد و همه جا رو سبز کنه و عمو نوروز که عیدیهات رو بیاره، چون ما بهت گفته بودیم وقتی بهار بیاد، عمو نوروز هم میاد و برای همه بچه ها عیدی میاره. اونقدر پرسیدی پس کی عید میشه و کی بهار و عمو نوروز میان که خسته شدی و نشد که سر سفره هفت سین کنار ما باشی. جات خیلی خالی بود پسر مهربونم. در عوض مامان و بابا از صمیم قلب و با تمام وجود برات دعا کردند که همیشه شاد و سلامت باشی! صبح اولین روز بهار، تا چشم باز کردی پرسیدی بالاخره بهار اومد؟ و با عجله رفتی سراغ عیدیهات. یه سری لگوی جدید از طرف مامان، دو تا شمشیر و یه خوک سبز گن...

این هم از اسفند ماه. ماهی که به خاطر سرماخوردگیهای مکررت دیگه مهد نرفتی و موندی خونه. و این شروع وابستگی زیاد تو به سی دی و کامپیوتر شد. هوا آلوده بود و نمیشد بیرون رفت. خودت هم اونقدر ضعیف شده بودی که میترسیدم بیرون ببرمت. چند روزی تا چشم باز میکردی، میرفتی سراغ کارتون انگری بردها. ولی نمیدونم چی شد که یه شب از یه کارتون ترسیدی و دیگه نگاه نکردی. در عوض رفتی سراغ باب اسفنجی و تک تک جملاتشون رو حفظ کردی که گاهی چندان خوشایند نیستند. ولی فهموندن اینکه بعضی جملات مناسب و خوب نیستند، کار سختیه...چون همه جا تکرار میشه، حتی از برنامه های کودک تلویزیون. اولین نقاشی آریام از پدر جون هشتم اسفند رفته بودیم خونه پدر جون. بالاخره برف در حدی ...

پسر نازنینم، روزها اونقدر با سرعت میان و میرن که گاهی حس میکنم بدون اینکه بتونم از لحظه لحظه زندگی لذت ببرم، دارم همه چی رو از دست میدم...و مهمتر از همه چیز، کودکی کردن پا به پای تو. بهمن ماه هم تموم شد. بدون برف و سرما. البته گاهی بارون اومد و یه جاهایی هم برف. ولی ما امسال برفی ندیدیم و تو هنوز منتظر درست کردن یه آدم برفی هستی! این روزها حرفهای قشنگی میگی...اگه کار بدی انجام بدی، فوری خودت معذرت خواهی میکنی و میگی شیطونه زد به لوزم...بعد هم میگی برم که انگری بردها کار عقب افتاده دارند. و گاهی که بابا خیلی خسته است، میری تو بغلش و میگی بهت جون دادم. و چند جمله دیگه: امروز، روز روزگاریه منه...من متعقدم که...من همه رو خیلی دوست دارم، چو...